«Πικ-νικ» του Φερνάντο Μποτέρο
-Άνδρας: Πωπωπω.. γυναίκα δεν μπορώ άλλο….έφαγα πολύ σήμερα. Η ιδέα σου για πικνίκ με μπριζόλες και πατάτες από το σουβλατζίδικο του Μπάμπη με ξεθέωσε. Αν και βαριόμουν να σηκωθώ από το κρεβάτι έτσι πως έχω γίνει τελευταία, άξιζε το κόπο. Άλλο πράγμα το φαϊ στην εξοχή!
-Γυναίκα: Ναι πασά μου. Θέλεις και κανένα φρουτάκι τώρα για επιδόρπιο; Ή μήπως λίγο χυμό;
-Α: Αχχ όχι, δε χωράει τίποτε άλλο…έχω φουσκώσει. Άσε που τα φρούτα δε μου αρέσουν καθόλου, έχω συνηθίσει στις σοκολατόπιτες… Έχει μείνει καθόλου από αυτήν που πήραμε χθες;
-Γ: Όχι αγάπη μου, συγνώμη, αλλά με έπιασε το βράδυ μια λιγούρα και τη βούτηξα! Τι να κάνω η καημένη; Μήπως έχω γίνει σαν βουβάλα; Σκεφτόμουν μήπως να ξεκινήσουμε λίγη δίαιτα και …να τώρα θα μπορούσαμε να περπατήσουμε λίγο στην εξοχή, μπας και χάσουμε κανένα κιλό. Τι λες;
-Α: Μα τι λες καλή μου! Μια χαρά φαίνεσαι, κούκλα είσαι. Ξες πόσα λεφτά έχουμε ξοδέψει για να γίνουμε έτσι; Γιατί να πάνε χαμένα;
-Γ: Ναι, αγάπη μου, δίκιο έχεις. Αλλά έτσι πως έχω πάρει λιγάκι, χρειάζομαι λεφτά για να αγοράσω πιο φαρδιά ρούχα και πιο μεγάλο κρεβάτι! Χθες, ας πούμε, αν θυμάσαι, με βρήκες στο πάτωμα. Δεν χωράμε άλλο στο διπλό μας κρεβάτι!
-Α: Ένα δίκιο το έχεις. Λες να πάμε σε κανένα διατροφολόγο ή να γραφτούμε σε κανένα γυμναστήριο; Δεν ξέρω, έχω μπερδευτεί. Είμαι όμως και πολύ κουρασμένος για να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Και αύριο μέρα είναι.
-Γ: Σωστό σε βρίσκω, αγάπη μου. Άντε κόψε κι ένα κομμάτι κέικ για να χωνέψουμε. Και αύριο βλέπουμε!
Έλενα Τσουκαλίδου
Storybombers 