Ζωγραφική και λογοτεχνία είναι και οι δύο τέχνες που, εκφράζοντας αυτόν που τις υπηρετεί, δημιουργούν νέους κόσμους, η καθεμιά με τα υλικά της. Η ζωγραφική με το σχέδιο και το χρώμα, η λογοτεχνία με τις λέξεις.
Μπορεί όμως η μία να εμπνεύσει την άλλη;
Η λογοτεχνία έχει την ικανότητα να πλάθει εικόνες στη φαντασία μας και, αν έχουμε το ταλέντο ή τη διάθεση, μπορούμε να τις μετατρέψουμε σε ζωγραφικούς πίνακες. Μπορεί να συμβεί όμως και το αντίθετο; Μπορεί ένας πίνακας να γεννήσει δημιουργικό λόγο, κείμενα λογοτεχνίας – μυθοπλασίας, ποίησης ή γενικά κείμενα έμπνευσης; Αυτό θελήσαμε να δοκιμάσουμε. Και αναζητήσαμε τους τρόπους. Είδαμε πολλούς μοντέρνους κυρίως πίνακες και αναζητήσαμε την έμπνευση:
- Μπροστά στον πίνακα:
– Στέκομαι μπροστά στον πίνακα και γράφω για ό,τι ο πίνακας μου θυμίζει, με κάνει να σκέφτομαι ή να νιώθω - Πριν τον πίνακα:
– Φαντάζομαι πώς ή τι μπορεί να ενέπνευσε τον ζωγράφο για να ζωγραφίσει αυτόν τον πίνακα - Μέσα στον πίνακα:
– Ο πίνακας ζωντανεύει: φαντάζομαι τα πρόσωπα του πίνακα να ζωντανεύουν, να συνομιλούν ή να μονολογούν, να δρουν, να εξελίσσουν την ιστορία τους.
– Μπαίνω κι εγώ μέσα στον πίνακα και την ιστορία του ως ένα επιπλέον πρόσωπο και συνομιλώ με τα πρόσωπα του πίνακα ή συμμετέχω στη δράση του.
– Σε έναν πίνακα χωρίς πρόσωπα (ένα τοπίο, μια νεκρή φύση) βάζω εγώ πρόσωπα και την ιστορία που διαδραματίζεται σ’ αυτόν τον χώρο.
Τα κείμενα που προέκυψαν μαζί με τους πίνακες που τα ενέπνευσαν ακολουθούν παρακάτω:
Η αμυγδαλιά και το σκοτεινό δωμάτιο
Η άνοιξη δεν ήρθε ακόμα
Μη με ακουμπάς
Η προπαίδεια
Πικ-νικ
Μόνη πολυθρόνα
Ρευστότητα
Τα φώτα της βροχής
Δεν έχω σταματήσει να τον κοιτώ…
Δύσκολες αποφάσεις
Προσωρινό σπίτι
Πίσω από το θάμνο
Τι σκέφτεσαι;
Θα μου λείψεις
Storybombers 